مطالعه مورد- شاهدی کارکردهای اجرایی بیماران دوقطبی یک در مرحله بهبود

سابقه و هدف: کارکردهای اجرایی شامل مجموعه‏ای از مهارت‏های شناختی‏اند که مسئول طراحی، شروع و توالی رفتار پیچیده معطوف به هدف و نظارت بر آن هستند. اگرچه اختلال در این کارکردها در فاز حاد اختلال دوقطبی بدیهی است اما منابع موجود، اختلال آن‏ها را به عنوان یک اشکال زمینه‏ای اساسی در این بیماران مطرح نموده‏اند. هدف پژوهش حاضر مقایسه کارکردهای اجرایی و احتمال آسیب به لوب پیشانیبین بیماران دوقطبی یک در مرحله بهبود، با افراد فاقد این اختلال بود. مواد و روش ها: در این پژوهش (علمی- مقایسه ‏ای) مورد- شاهدی، جامعه آماری شامل تمام بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک مراجعه کننده به درمانگاه ویژه بیمارستان ابن سینا ی شهر مشهد از تیر تا آبان ماه 1390 می باشد که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 30 بیمار بر اساس معیار های ویراست چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی به تشخیص روان پزشک انتخاب شدند. گروه شاهد، 30 نفر از افراد بدون هیچ گونه سابقه ی روان‏پزشکی بودند. برای دوگروه، آزمون‏های افسردگی هامیلتون، درجه بندی مقیاس مانیای یونگ و دسته بندی کارت های ویسکانسین اجرا شد. داده ها بانرم افزار spss،آزمون های آماری تی مستقل و یو من ویتنی تحلیل گردیدند. یافته ها: نمرات گروه شاهد نسبت به مورد در تمامی شاخص های آزمون ویسکانسین (خطای کل، خطای در جا ماندگی و تعداد طبقات) به طور معنی دار بالاتر بود(05/0p<). استنتاج: کارکردهای اجرایی بیماران دوقطبی در مقایسه با گروه فاقد اختلال حتی در فاز بهبود با گروه شاهد تفاوت معنی دار دارد. با توجه به مناسب بودن تست ویسکانسین جهت ارزیابی کارکردهای لوب پیشانی و نتایج گروه مورد نسبت به شاهد، احتمال آسیب در بیماران مذکور وجود دارد.